Te charakterystyczne, zwinięte, żłobione rurki pochodzą z regionu Emilia Romagna. Makaron „garganelli” przez włochów jest zaliczany do makaronów „bianco”, czyli podaje się go z białymi sosami, pesto, lekkimi sosami na bazie białego wina.
Ich własnoręczne przygotowanie jest bardzo pracowite i czasochłonne, ale jednocześnie sprawia też wiele radości.
Miałam przyjemność przygotowywać ten makaron pod okiem moich włoskich przyjaciół. Mauro – kucharz, z należyta starannością i precyzją instruował mnie, jak ważne jest prawidłowe zwinięcie ów rurki. To świetna zabawa, a co najważniejsze kończy się miłym akcentem, czyli smaczną makaronową ucztą!!!

Specjalnie dla Was, krótki film instruktażowy, żeby nie mieć żądnych wątpliwości, co do zwinięcia rurki.

Składniki:

• 200 g mąki typu „00”
• 100 g semoliny
• 1 duża łyżka oliwy z oliwek
• 1 jajko
• 1 szczypta soli.

Wszystkie składniki łączymy i wyrabiamy na gładkie ciasto. Jeśli ciasto jest zbyt twarde, dodajemy 1-2 łyżki wody i dalej zagniatamy. Gdy ciasto jest gotowe, owijamy folią spożywczą i odkładamy na 30 min. Po tym czasie dzielimy ciasto na 3 kawałki ( będzie nam łatwiej rozwałkowywać makaron) i za pomocą maszynki do makaronu rozwałkowujemy na cienkie płaty (do 2 rozstawu – grubości). Można oczywiście posłużyć się stolnicą i wałkiem.
Rozwałkowane ciasto dzielimy na ok 3 cm kwadraciki, i każdy z nich za pomocą patyczka formujemy na specjalnej deseczce (grzebieniu), do uzyskania pożądanego kształtu.
Przez ok 40 min suszymy gotowy makaron, podsypujemy go mąką. Gdy będzie już dostatecznie twardy (wysuszony), gotujemy go w osolonej wodzie.